Steeds meer ervaringen
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
29 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
Lieve allemaal,
Na heel wat weekjes verder wordt het de hoogste tijd om weer blog te schrijven. Want we zijn veel weken verder en dus ook veel ervaringen, veranderingen upstairs en downstairs, uitjes enzovoort. Ongeveer 2,5 maand zijn we nu in Afrika. En ook 2,5 maand ben ik ontzettend aan het genieten van vooral de kinderen waar je een steeds betere band mee opbouwt. Maar ook van de prachtige Afrikaanse natuur. Van horen zeggen weet je dat Afrika een mooi land is, maar om nu elke dag met eigen ogen de bergen en de oceaan te zien is geweldig.
Ook is ‘upstairs’ ondertussen behoorlijk veranderd. We hebben weer een aantal aunties afscheid zien nemen, nieuwe aunties verwelkomt, maar nu is het rustig wat dat betreft en zitten we met hetzelfde team totdat wij weggaan in september. Maar daar hoeven we gelukkig nog even niet aan te denken :)
Toen ik aan het begin stond van deze Afrika periode wist ik niet hoe het zou zijn om met kinderen te werken en vond ik het ook best wel spannend. Nu 2,5 maand later kan ik zeggen dat ik totaal geen spijt heb van deze keuze. Ik wist niet dat het zo leuk zou zijn om met kinderen om te gaan. Vooral nu je ze beter leert kennen en zij jou beter leren kennen. Echt heerlijk om ze elke dag ‘drukkies’ (afrikaans voor knuffel) te mogen geven, om naar hun verhalen en fantasieën te mogen luisteren, om ze te horen zeggen; i love you auntie, om mee te maken dat de peuters steeds beter gaan praten. Natuurlijk zijn er ook moeilijkere momenten. Vooral als je de pijn ziet bij een kind en je weet dat dat voort komt uit hun verleden. De onmacht en pijn die je ziet zou je graag van ze over willen nemen. Zoals bijvoorbeeld een jongen die steeds weer wacht tot z’n moeder hem komt halen.. Omdat hij zijn moeder vertrouwd en hem steeds weer beloofd om hem op te halen om mee naar huis te gaan. Je ziet zijn verdriet en onmacht daarover als ze dat niet doet. Of een meisje die stil tegen je aanzit en ziet dat ze aan het denken is en je weet een stukje over haar verleden, dan zou je ook dat graag van haar weg willen nemen omdat ze niet kind heeft kunnen zijn op de manier waarop elk kind het verdient om kind te kunnen zijn. Zo heeft elk kind die hier bij ‘ Goeie Hoop’ woont, zijn of haar eigen verleden en trauma. Maar ook juist daarom is het zo mooi om te zien hoe ze hier zichzelf kunnen zijn en zichzelf kunnen ontwikkelen. Al gaat dat niet altijd makkelijk voor ze en komen ze zichzelf ook vaak tegen. Er wonen hier ook een aantal ‘pubers’ die hier al jaren wonen en die die ontwikkeling al voor een groot gedeelte gehad hebben. Echt super om te zien hoe zij zich ontwikkelt hebben en je met hen gezellig kunt kletsen. Dan kan je ook dankbaar zijn met kinderhuizen als ‘Goeie Hoop’ omdat je weet dat deze kinderen een toekomst op kunnen bouwen dankzij ‘Goeie Hoop’.
Een paar weken geleden gingen we met een auntie mee die afscheid wilde nemen van kinderen die bij Goeie Hoop gezeten hadden. Bijzonder om in zo'n 'huis' te kijken. Het leek op een soort keet, het was erg oud en kil binnen. 1 bank en een stoel, 2 bedden een tafel en een kast is alles wat er binnen stond. De moeder woont er met 5 kinderen. De moeder was erg open en vertelde vanalles. Als je dat hoort, bedenk je dat je wel extra dankbaar mag zijn voor wat je hebt.
Het weer is erg wisselend hier. Deze dagen hebben we geen weer wat je bij Afrika verwacht. Veel wind met regenbuien maakt dat je soms ook even naar Nederland verlangt als je hoort dat het daar wel lekker weer is. Maar je bent dan wel weer echt in Afrika als je tussen zulke dagen door ook weer een dagje in je T-shirtje buiten kunt zitten. Wat het weer verder gaat doen is afwachten, het kan nog alle kanten op.
Nu we hier een paar maanden zijn, ga je ook wel dingen van thuis missen. Soms zou ik graag even met Wilbert willen kletsen zonder skype, of even met mn moeder aan de keukentafel willen zitten, even met vriendinnen willen shoppen, even om het hoekje willen kijken op mn afdeling.. Als je dan het volgende moment naar beneden loopt en er komt een kind op je af die je een ‘drukkie’ geeft of je wat wil vertellen, weet je waar je ook gelijk weer waar je het voor doet.
Verder hebben we ook weer dagjes uit gehad. Door two oceaan aquarium, maar vooral door de winetasting en de luxe high tea hebben we weer een hele andere kant van Afrika gezien. We hadden gereserveerd voor een high tea, wisten niet precies waar het was en kwamen uit bij een enorm luxe hotel waar we de hele middag gezeten hebben. Het was super leuk en gezellig maar wat een tegenstelling als je langs en door krottenwijken rijd. It’s all Africa..
Zoals veel mensen al op de foto gezien hebben heb ik sinds een week twist in mijn haar. Het zijn een soort vlechtjes wat veel mensen in Afrika hebben, alleen draai je het haar in plaats van dat je het vlecht. 1 van onze Afrikaanse huismoeders is hier heel goed in en doet het bij alle aunties en kinderen die dat wil. Ongeveer 10 uur heb ik hiervoor gezeten. In het begin erg wennen met slapen en ook de omgeving vind het wennen, je wordt behoorlijk nagekeken op straat omdat het helemaal niet normaal is dat een blank iemand ‘vlechtjes’ in heeft.
We gaan ongeveer elke dag wel langs het postkantoor om te kijken of er post is aangekomen. Afgelopen weken ben heb ik een paar keer post gekregen tot mijn grote blijdschap ;) Het is super leuk om post te krijgen hier! Bedankt! :)
Tot de volgende blog weer, ik hoop de volgende blog iets eerder te schrijven.
Liefs Eline
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
Na heel wat weekjes verder wordt het de hoogste tijd om weer blog te schrijven. Want we zijn veel weken verder en dus ook veel ervaringen, veranderingen upstairs en downstairs, uitjes enzovoort. Ongeveer 2,5 maand zijn we nu in Afrika. En ook 2,5 maand ben ik ontzettend aan het genieten van vooral de kinderen waar je een steeds betere band mee opbouwt. Maar ook van de prachtige Afrikaanse natuur. Van horen zeggen weet je dat Afrika een mooi land is, maar om nu elke dag met eigen ogen de bergen en de oceaan te zien is geweldig.
Ook is ‘upstairs’ ondertussen behoorlijk veranderd. We hebben weer een aantal aunties afscheid zien nemen, nieuwe aunties verwelkomt, maar nu is het rustig wat dat betreft en zitten we met hetzelfde team totdat wij weggaan in september. Maar daar hoeven we gelukkig nog even niet aan te denken :)
Toen ik aan het begin stond van deze Afrika periode wist ik niet hoe het zou zijn om met kinderen te werken en vond ik het ook best wel spannend. Nu 2,5 maand later kan ik zeggen dat ik totaal geen spijt heb van deze keuze. Ik wist niet dat het zo leuk zou zijn om met kinderen om te gaan. Vooral nu je ze beter leert kennen en zij jou beter leren kennen. Echt heerlijk om ze elke dag ‘drukkies’ (afrikaans voor knuffel) te mogen geven, om naar hun verhalen en fantasieën te mogen luisteren, om ze te horen zeggen; i love you auntie, om mee te maken dat de peuters steeds beter gaan praten. Natuurlijk zijn er ook moeilijkere momenten. Vooral als je de pijn ziet bij een kind en je weet dat dat voort komt uit hun verleden. De onmacht en pijn die je ziet zou je graag van ze over willen nemen. Zoals bijvoorbeeld een jongen die steeds weer wacht tot z’n moeder hem komt halen.. Omdat hij zijn moeder vertrouwd en hem steeds weer beloofd om hem op te halen om mee naar huis te gaan. Je ziet zijn verdriet en onmacht daarover als ze dat niet doet. Of een meisje die stil tegen je aanzit en ziet dat ze aan het denken is en je weet een stukje over haar verleden, dan zou je ook dat graag van haar weg willen nemen omdat ze niet kind heeft kunnen zijn op de manier waarop elk kind het verdient om kind te kunnen zijn. Zo heeft elk kind die hier bij ‘ Goeie Hoop’ woont, zijn of haar eigen verleden en trauma. Maar ook juist daarom is het zo mooi om te zien hoe ze hier zichzelf kunnen zijn en zichzelf kunnen ontwikkelen. Al gaat dat niet altijd makkelijk voor ze en komen ze zichzelf ook vaak tegen. Er wonen hier ook een aantal ‘pubers’ die hier al jaren wonen en die die ontwikkeling al voor een groot gedeelte gehad hebben. Echt super om te zien hoe zij zich ontwikkelt hebben en je met hen gezellig kunt kletsen. Dan kan je ook dankbaar zijn met kinderhuizen als ‘Goeie Hoop’ omdat je weet dat deze kinderen een toekomst op kunnen bouwen dankzij ‘Goeie Hoop’.
Een paar weken geleden gingen we met een auntie mee die afscheid wilde nemen van kinderen die bij Goeie Hoop gezeten hadden. Bijzonder om in zo'n 'huis' te kijken. Het leek op een soort keet, het was erg oud en kil binnen. 1 bank en een stoel, 2 bedden een tafel en een kast is alles wat er binnen stond. De moeder woont er met 5 kinderen. De moeder was erg open en vertelde vanalles. Als je dat hoort, bedenk je dat je wel extra dankbaar mag zijn voor wat je hebt.
Het weer is erg wisselend hier. Deze dagen hebben we geen weer wat je bij Afrika verwacht. Veel wind met regenbuien maakt dat je soms ook even naar Nederland verlangt als je hoort dat het daar wel lekker weer is. Maar je bent dan wel weer echt in Afrika als je tussen zulke dagen door ook weer een dagje in je T-shirtje buiten kunt zitten. Wat het weer verder gaat doen is afwachten, het kan nog alle kanten op.
Nu we hier een paar maanden zijn, ga je ook wel dingen van thuis missen. Soms zou ik graag even met Wilbert willen kletsen zonder skype, of even met mn moeder aan de keukentafel willen zitten, even met vriendinnen willen shoppen, even om het hoekje willen kijken op mn afdeling.. Als je dan het volgende moment naar beneden loopt en er komt een kind op je af die je een ‘drukkie’ geeft of je wat wil vertellen, weet je waar je ook gelijk weer waar je het voor doet.
Verder hebben we ook weer dagjes uit gehad. Door two oceaan aquarium, maar vooral door de winetasting en de luxe high tea hebben we weer een hele andere kant van Afrika gezien. We hadden gereserveerd voor een high tea, wisten niet precies waar het was en kwamen uit bij een enorm luxe hotel waar we de hele middag gezeten hebben. Het was super leuk en gezellig maar wat een tegenstelling als je langs en door krottenwijken rijd. It’s all Africa..
Zoals veel mensen al op de foto gezien hebben heb ik sinds een week twist in mijn haar. Het zijn een soort vlechtjes wat veel mensen in Afrika hebben, alleen draai je het haar in plaats van dat je het vlecht. 1 van onze Afrikaanse huismoeders is hier heel goed in en doet het bij alle aunties en kinderen die dat wil. Ongeveer 10 uur heb ik hiervoor gezeten. In het begin erg wennen met slapen en ook de omgeving vind het wennen, je wordt behoorlijk nagekeken op straat omdat het helemaal niet normaal is dat een blank iemand ‘vlechtjes’ in heeft.
We gaan ongeveer elke dag wel langs het postkantoor om te kijken of er post is aangekomen. Afgelopen weken ben heb ik een paar keer post gekregen tot mijn grote blijdschap ;) Het is super leuk om post te krijgen hier! Bedankt! :)
Tot de volgende blog weer, ik hoop de volgende blog iets eerder te schrijven.
Liefs Eline
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
